Niet het bericht wat ik graag had gehoord...

Al 2 weken ben ik op van de zenuwen. Ik kan moeilijk stil zitten want dan denk ik aan de aankomende operatie. (En daar denk ik liever niet aan) Ik ben dus erg druk. op mijn manier dan. Ik ben begonnen met het opruimen van de zolder. Ik heb een jas voor Isa genaaid. Ik wil het hele huis van binnen opknappen en schilderen enzo. Maar eigenlijk heb ik nergens energie voor. Want ik word doodmoe van mezelf. Ik wil het gewoon klaar hebben. Achter de rug.

Wat dat betreft ben ik net een klein meisje: Ik wil het, ik wil het ik wil het!

Nou ben ik zowiezo al iemand met niet zo heel veel geduld. Als je A zegt moet je B zeggen. Maar het was maanden terug dat ik A zei. Kom op! Het is tijd voor B!!!

Maar ik heb het niet in de hand. Vandaag heb ik er maar even een telefoontje aan gewaagt. Ik was erg nieuwsgierig of er al iets bekend was. Maar helaas, het enige wat ze me konden vertellen is dat het niet meer ik oktober gaat gebeuren... Ze hadden me echt het gevoel gegeven dat ik zo aan de beurt was. (Heb ik even gecheckt bij Marcus, maar hij had n.a.v. het gesprek ook dat gevoel, dus ik heb de woorden niet mijn kant op gedraait) Ik had liever gehad dat ze mij dat 2 weken tyerug hadden gezegt. Dan had me dat 2 weken spanning gescheeld.

En nu...Tja, dat ben ik dan he! Het liefst bel ik alles af! En pak ik mijn koffers en ga lekker weg. Natuurlijk neem ik Marcus en de kindjes mee. En dan de hele dag met z'n viertjes in een subtropisch zwembad hangen en s'avonds gezellig eten, kindjes in bad en dan heerlijk filmpje kijken bij het knetterende vuurtje. (yep, het gaat over centerparcs) Of heel hard de straat op rennen en gewoon schreeuwen. En mijn eerste reactie was dat ik heel graag ergens mee wou gooien. (maar ja, dat vindt ik dan wel weer zonde he!) En chocola heb ik ook al niet in huis. (ik kan wel even de twixies uit de "lekkerstrommel" pikken.)

Ik moet mijn plannen bijstellen en daar ben ik niet zo goed in! Maar ik wil gewoon graag dat het voorbij is, klaar is, dan kan ik verder. Ik sta nog steeds in de wacht...

kennismaking met DE chirurg.

Vorige week ben ik samen met Marcus naar Leeuwarden geweest. Het was een lange dag! Ook viel het eind rijden me tegen. We zijn een uur eerder  weggegaan dan dat de routeplanner ons adviseerde, maar goed ook want we hebben een aantal keer stil gestaan. Dit lag niet aan de auto. (wat heel goed wel zo had kunnen zijn!) Maar het was op sommige plekken gewoon echt druk of ze waren met wegwerkzaamheden bezig.

Het ziekenhuis vonden we er erg mooi uit zien! En er is van alles! Beneden in de hal is een kleine Etos, een mini Hunkemoller, een boekenwinkeltje en nog meer, dus zodra ik weer op de been ben kan ik beginnen met mijn favoriete hobby! En ze hadden er hele mooie grote heliumballonnen. En dat komt goed uit want de kindjes mogen altijd als ik van een ziekenhuisopname naar huis mag een mooie ballon uitzoeken.

De afspraak met de chirurg liep uit, dat was niet zo erg, in de wachtkamer stond een heerlijk luie bank en we kregen zelfs koffie en thee.

Het gesprek ging eigenlijk heel snel. Hij heeft uitgelegt wat hij gaat doen. En wat voor scenario's er zich allemaal kunnen voor doen. In het gunstigste geval krijg ik er geen littekens meer bij! Dat zou super zijn! Ook gaat hij van het laatste stukje darm wat hij nodig heeft om de pouch aan vast te maken het slijmvlies wegschrapen. Dit houdt in dat ik na de operatie helemaal colitis vrij ben!!! Super toch!!! In het slechtste geval word ik wakker zonder pouch, het kan namelijk ook zo zijn dat mijn dunne darm niet geschikt is voor een pouch, dat is nu nog niet te zeggen, dat kan de chirurg pas bepalen als hij ermee bezig is. Mocht dat zo zijn dan word wel het laatste stukje darm weggehaald, dit heet een rectumamputatie. De operatie is dan nooit voor niets geweest want dat stuk moet er toch uit! Door de colitis heb ik verhoogde kans op darmkanker dus dat stuk moet er hoe dan ook wel uit. En ja... dan zou ik de stoma moeten accepteren.

Ik ben al erg bezig met het maken van plannen voor na de operatie. ik word er een beetje ongeduldig van. Ze wouden niets zeggen over de wachttijd. De assistente had het over inplannen. Ik hoop dat ze dat een beetje snel doen. Ik wil graag de intocht van sinterklaas weer fit genoeg zijn, want daar gaan we eigenlijk ieder jaar nog heen.

Dus ik zit nu chronisch vast aan mijn telefoon en iedere keer als die gaat dan schrik ik! Gelukkig is er nummermelder!

Ik wacht nog maar even wat...

Stoma en ik

Stoma en ik...

Dikwijls zijn we de beste maatjes en hebben we geen tot weinig last van elkaar. Maar soms heeft Stoma en geheel eigen leven. Vandaar dat ik Stoma met een hoofdletter schrijf!

Het is al eens voorgekomen dat Stoma het nodig vond om van zich te laten horen bij een ouderavond. En Stoma heeft een eigen leven, ik heb er totaal geen controle over. Dus daar ging hij... Het geluid dat Stoma produceert kun je vergelijken met een gewone dikke, vette scheet!

Ook vind Stoma het nodig om tijdens een feestje, als ik dus een mooie, redelijk strakke jurk aan heb, de boel te laten lopen... Met het gevolg dat ik dus af en aan naar de wc moet om de simpele reden dat je anders een bobbel gaat zien van het volgelopen zakje!

Vandaag besloot Stoma om mij weer eens even flink lastig te vallen. Ik weet dat ik voorzichtig moet zijn met nootjes. Nou heb ik vanmorgen ongeveer 3 handjes pinda's gehad, daarbij heb ik bewust een glas water gedronken. (door eerdere ervaringen weet ik wat Stoma met pinda's kan doen...) Dus en weinig pinda's en goed drinken, daarbij ook nog goed kauwen, wat kan er misgaan dan?

Tegen 2 uur voelde ik het al... Isa had een podiumoptreden op school, daar begon het... krampen in mijn buik. Dus ging ik zo af en toe mijn buik een beetje masseren. Iets wat in de meeste gevallen wel werkt. De buikpijn werd erger. 5 uur, naar de mcdonalds, dat hadden we Isa belooft. Daar werd het hoe langer hoe erger! Onderweg naar huis zag ik zelfs even zwarte vlekken. Man wat een buikpijn! Ik vervloekte Stoma! Thuis ben ik lekker onder de douche gaan staan, masseren en veel water drinken. Gelukkig hielp dat, maar nu is mijn buik zooo beurs dat ik lekker in bed ben gaan liggen.

Nog even en dan kan ik ongelimiteerd nootjes eten! Ik verheug me er nu al op! En dan vooral pitachenootjes!

Maar ik wil Stoma niet het pispaaltje van de klas maken door alleen maar slechte dingen te vertellen.Stoma heeft me ook veel goeds gebracht. Door Stoma ben ik bijna helemaal gezond. En dat is te zien ook! (dat is dan eigenlijk weer niet zo goed dus...) Door Stoma hebben we een super vakantie gehad. Door Stoma stond ik bij Bon Jovi het hele concert te springen, dansen en ging ik helemaal uit mijn dak! Door Stoma heb ik Hart van nederland weer kunnen zien. Door Stoma heb ik met Isa een supergave dag in de Efteling gehad, en we konden met de trein! Door Stoma heeft mijn man zijn vrouw weer terug. Dus ik vergeet niet dat Stoma ook erg veel goede dingen brengt. Maar vandaag even niet!

Hopelijk hebben we morgen iets meer pret, Stoma en ik!

Toch wel een beetje al aan het aftellen.....

.....maar tot wanneer...... Beetje lastig. Ik ben in ieder geval al wel aan het aftellen tot 21 september. Dan is DE afspraak met Dr. Hoff. De chirurg die mij een pouch gaat geven. Ik kon het niet laten en heb hem even gegoogled, en kwam terecht op de site van het MCL (ziekenhuis Leeuwarden) Met een foto en zijn e-mail adres. Het eerste wat ik dacht was, heee! Ik ga hem even mailen en wie weet, misschien kan hij mij wel een datum geven. Maar ik heb het uiteraard niet gedaan. Ik tel af... nog 6 nachtjes.... En dan....? Ja dan weet ik waarschijnlijk nog niets....Een uurtje na de afspraak met de chirurg, heb ik een afspraak voor de PAS, Preoperatief Ansthesiologisch Spreekuur. Hier heet dat de POS, waarom anders? Geen idee! We houden in het oosten gewoon erg van de oooooo, denk ik...Ik dacht dat tussen PAS/POS (whatever) en de operatie maar 3 weken mochten zitten, hoe ik erbij kom, geen idee, maar ik had er dus op gerekend dat DE operatie niet zo lang meer zou duren. Ik heb even met Leeuwarden gebeld. Kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Maar er mogen zelfs 3 maanden tussen zitten...

Dat brengt mijn hele planning in de war. Want bij deze operatie wordt de pouch aangelegd en als dat hersteld is, 2 a 3 maanden, nog een operatie, een relatief kleine ingreep, waarbij de pouch pas gaat werken. Ik had gehoopt in september geopereerd te worden, en na ongeveer 2 maanden herstel, na Marcus´ zijn verjaardag en sinterklaas. Zodat ik `klaar` het nieuwe jaar in kan! Ik ben nu eigenlijk ook wel klaar met dat zakkie! Niet zo zeer om het zakje zelf, maar het is voor mij een tussenstation, en gevoelsmatig kan ik nu niet verder, ik sta stil! En ik wil graag verder. Ik wil werken, misschien wel een cursus of opleiding. Maar ik heb daar nu de energie niet voor. En bij de operatie word weer een stukje zieke darm verwijderd.

Ik weet zeker dat ik de operatie wil. Ik sta er 100% achter. er is allleen een maar...Mijn kleine meisie is nu al verdrietig...moet veel huilen...samen zoeken we al naar kleine oplossinkjes die haar verdriet wat kleiner maken. Ze vindt het heel erg als Marcus haar haar moet wassen en kammen enzo. Dus ik heb al gegoogled, maar we gaan vlak voordat ik naar Leeuwarden ga, naar de african store, en isa krijgt allemaal vlechtjes, dan is 1 ding opgelost, papa hoeft niet te kammen en geen staartjes te maken.

Nicole, mijn stoMaatje, heeft bijna dezelfde operatie vorige week gehad. Het enige verschil is dat het bij haar via de ouderwetse manier is gegaan. Dus een grote rits. (Dat is de reden waarom ik naar Leeuwarden ga, daar gebeurt de operatie laprascopisch) Zij mocht verbazingwekkend snel naar huis. Na 6 dagen al!!!! Dinsdags is ze geopereerd en donderdags ben ik bij haar op bezoek geweest. Ik was verbaasd hoe goed ze eruit zag en dat ze al had gegeten! Ik probeer me daar een beetje aan vast te houden. Met een beetje mazzel mag ik ook wel zo snel weer naar huis!

En dan Luuk.....Miijn lieve, kleine, mooie, temperamentvolle mannetje......Ik vertel het hem wel steeds, gewoon wat er gaat gebeuren, dat ik er een tijdje niet zal zijn. Ik doe het maar op de `Derek Oglive` manier. Kweet het ook niet. Wat wou ik graag dat die man naast me woont, dan kon ik het hem om tips vragen. ´T manneke is net 2, en nu ga ik alweer voor de 4e keer in zijn leventje naar het ziekenhuis....Ik doe het ook voor hem! Dat vertel ik hem ook, ik will hem graag kunnen tillen en met hem stoeien zonder op te moeten letten.

Ik tel dus af.... Ik tel af tot de dag dat ik weet hoeveel dagen ik nog moet aftellen.....